زندگی: جملاتی از کوئیلو

جملات زیر از کتاب “کیمیاگر” پائولو کوئیلو، نشر کاروان است. امیدوارم که لذت ببرید.

تنها هنگامی حقیقتی را می‌پذیریم که نخست در ژرفای روح‌مان انکارش کرده باشیم.

مسائل ساده، غیرعادی‌ترین مسائل هستند.

این بزرگترین دروغ جهان است: “در لحظه مشخصی از زندگی‌مان، اختیارمان را بر زندگی خود از دست می‌دهیم و از آن پس سرنوشت بر زندگی ما فرمانروا خواهد شد.”

در این سیاره یک حقیقت بزرگ وجود دارد: هرکه باشی و هر کار کنی، وقتی چیزی را از ته دل طلب می‌کنی، از این رو است که خواسته در روح جهان متولد شده. این ماموریت تو بر روی زمین است.

آدم‌ها خیلی زود دلیل زندگی خودشان را می‌آموزند. شاید بخاطر همین باشد که خیلی زود هم از آن دست می‌کشند.

اگر با وعده آنچه نداری آغاز کنی، اشتیاقت را برای دست‌یابی به آن از دست می‌دهی.

گاهی بهتر است بگذاریم همه‌چیز همانطور که هست، بماند.

گاهی در زمانی به کوتاهی یک فریاد ساده، همه‌چیز در زندگی زیر و رو می‌شود، پیش از آنکه آدم بتواند خود را به آن عادت دهد.

من هم مثل همه آدم‌ها هستم: دنیا را به همان صورتی می‌بینم که دوست دارم باشد، نه به آن صورتی که هست.

وقتی بخت با ما یار است، باید از آن استفاده کنیم و برای کمک کردن به او هرکاری بکنیم، همانطور که او به ما کمک می‌کند.

همه نمی‌توانند به یک شکل رویا ببینند.

گاهی نمی‌توان مانع جریان روح زندگی شد.

آدم هرچه به رویایش نزدیکتر شود، افسانه شخصی بیشتر به دلیل راستین زندگی‌اش تبدیل می‌شود.

هیچکس از ناشناخته‌ها نمی‌ترسد، چون هرکس قادر است هرآنچه را که می‌خواهد و لازم دارد، بدست آورد.

وقتی از ژرفای قلبت چیزی را بخواهی، به روح جهان نزدیکتری. روح جهان همواره نیروی مثبتی است.

اگر بتوانی همواره در “اکنون” بمانی، انسان شادی خواهی بود.

من هم مثل همه آدم‌ها هستم: دنیا را به همان صورتی می‌بینم که دوست دارم باشد، نه به آن صورتی که هست.

شاید خداوند صحرا را خلق کرد تا انسان بتواند با دیدن نخل، تبسم کند.

تپه‌ها همراه با باد دگرگون می‌شوند، اما صحرا همیشه همان می‌ماند.

خداوند فقط آینده‌ای را نشان می‌دهد که برای عوض شدن نوشته شده.

برای آموختن تنها یک روش وجود دارد: عمل کردن.

ترس از رنج، از خود رنج بدتر است.

هیچ قلبی تا زمانی که در جست‌وجوی رویاهایش باشد، رنج نخواهد برد.

یک جست‌وجو همواره با بخت تازه‌کار آغاز می‌شود و همواره با اثبات فاتح بودن، پایان می‌گیرد.

تاریکترین لحظه شب درست قبل از طلوع خورشید است.

هنگامی که گنج‌های بزرگی پیش رو داشته باشیم، هرگز نمی‌فهمیم. چون انسان به گنج اعتقاد ندارد.

هیچکس از عواقب آنچه زیر خورشید رخ می‌دهد، در امان نیست.

چشم‌ها قدرت روح را آشکار می‌کنند.

کسی که در افسانه شخصی دیگران دخالت کند، هرگز افسانه شخصی خود را کشف نخواهد کرد.

تنها یک چیز می‌تواند یک رویا را به ناممکن تبدیل کند: ترس از شکست.

معمولا مرگ باعث می‌شود آدم زندگی را بیشتر احساس کند.

بادها همواره همه‌چیز را می‌دانند. سراسر جهان را می‌پیمایند. بی‌مکانی برای زاده شدن و بی‌مکانی برای مردن.

زمینی که ما بر آن زندگی می‌کنیم، بهتر یا بدتر خواهد شد، اگر ما بهتر یاد بدتر شویم.

تا زمانی که عشق بورزیم، همواره آرزومندیم بهتر از آن باشیم که هستیم.

هرچیز که یکبار رخ دهد، ممکن است دیگر هرگز رخ ندهد. اما چیزی که دوبار رخ داد، قطعا بار سوم نیز رخ می‌دهد.

.

.

بعد از خواندن این متن:

اجتناب ناپذیر: جملاتی از کوئیلو