چرا شروع نکنیم وقتی می‌توانیم؟
در کتاب قانون توانگری نوشته کاترین پاندر می‌خوانیم:
انجام آنچه را که می‌توانی یا می‌اندیشی که می‌توانی، آغاز کن.
همه ما که داریم این متن را می‌خوانیم، کلاس اول و دوم ابتدایی را گذرانده‌ایم و می‌دانیم که چجوری می‌توانیم بنویسیم. در واقع هم می‌توانیم بنویسیم و هم می‌اندیشیم که می‌توانیم بنویسیم.
پس چرا آغاز نکنیم؟
موضوع همین است. باید شروع کنیم به نوشتن. ما وقتی در کلاس اول حرف الف و ب را یاد گرفتیم، فقط می‌توانستیم بنویسیم آب و بابا. نوشتن هم همین است. تا ننویسی آب و بابا نمی‌توانی پ را یاد بگیری.
دقیقا مثل حرف شاهین کلانتری: +
نوشتن، شهامت شروع کردن هر کاری را به تو می‌دهد؛ به شرط آن‌که شهامت شروع نوشتن را داشته باشی.
چرا شروع نکنیم وقتی می‌توانیم؟
باید کاغذ و قلم داشت نه انگیزه. انگیزه در نوشتن یعنی بدانی که کلمات از حروف ساخته می‌شوند. همین!
نوشتن انگیزه نمی‌خواهد. نوشتن یک خودکار، یک کاغذ و موجودی می‌خواهد که بداند کلمه چیست.
مبینا ایمانی +
باید ترس را کنار گذاشت و نوشت. حتی اگر قرار باشد موضوع نوشته‌مان درباره ترس از نوشتن باشد.
نوشته از: بلکا طاهرخانی
یاد نصیحتی که نجمه بهمون میکنه افتادم:
-نمیدونم چی بنویسم
+درمورد اینکه نمیدونی چی بنویسی بنویس 🙂
دقیقا همینطوره